Installation guide (Ελληνικά)

Αυτό το άρθρο χρειάζεται μετάφραση.

Σημειώσεις: Χρειάζεται επιμέλεια και αναβάθμιση (συζητήστε)

Αυτό το άρθρο θα σας οδηγήσει στη διαδικασία εγκατάστασης του Arch Linux χρησιμοποιώντας το επίσημο iso αρχείο. Πριν την εγκατάσταση, προτείνεται να συμβουλευτείτε το FAQ.

Το Arch wiki το οποίο διατηρείται από την κοινότητα είναι μία πολύ καλή πηγή και θα πρέπει να είναι το πρώτο που συμβουλεύεστε. Το κανάλι στο IRC (ircs://irc.libera.chat/archlinux), και τα forums είναι επίσης διαθέσιμα αν η απάντηση δεν μπορεί να βρεθεί αλλού. Επίσης, καλό είναι να βλέπετε και τις man σελίδες για όποια εντολή δεν ξέρετε καλά· αυτό μπορεί να γίνει καλώντας την man εντολή.

Προ-εγκατάσταση

Αποκτήστε το iso εγκατάστασης

Επισκεφθείτε τη σελίδα λήψης και, ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίο θέλετε να εκκινήσετε, αποκτήστε το αρχείο ISO ή μια <<εικόνα>> netboot και την αντίστοιχη υπογραφή GnuPG.

Επαλήθευση υπογραφής

Συνιστάται να επαληθεύσετε την υπογραφή του iso πριν από τη χρήση, ειδικά κατά τη λήψη από ένα καθρέφτη HTTP, όπου οι λήψεις είναι συνήθως επιρρεπείς σε υποκλοπή και επιδίδουν κακόβουλα iso.

Σε ένα σύστημα με εγκατεστημένο το GnuPG, μπορείτε να επαληθεύσετε κατεβάζοντας την υπογραφή PGP (στην ενότητα Checksums στη σελίδα λήψης) στον κατάλογο ISO και επαληθεύστε με την εντολή:

$ gpg --keyserver-options auto-key-retrieve --verify archlinux-version-x86_64.iso.sig

Εναλλακτικά, από μια υπάρχουσα εγκατάσταση Arch Linux εκτελέστε:

$ pacman-key -v archlinux-version-x86_64.iso.sig

Σημείωση:

Η ίδια η υπογραφή θα μπορούσε να παραποιηθεί εάν ληφθεί από έναν αλλον ιστότοπο καθρέφτη (mirror site), αντί από το archlinux.org όπως παραπάνω. Σε αυτήν την περίπτωση, βεβαιωθείτε ότι το δημόσιο κλειδί, το οποίο χρησιμοποιείται για την αποκωδικοποίηση της υπογραφής, είναι υπογεγραμμένο από άλλο, αξιόπιστο κλειδί. Η εντολή gpg θα εμφανίσει το αποτύπωμα του δημόσιου κλειδιού.
Μια άλλη μέθοδος για την επαλήθευση της αυθεντικότητας της υπογραφής είναι να διασφαλιστεί ότι το αποτύπωμα του δημόσιου κλειδιού είναι ίδιο με το αποτύπωμα του κλειδιού του προγραμματιστή Arch Linux που υπέγραψε το ISO- αρχείο. Ανατρέξτε στο Wikipedia:Public-key cryptography για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία δημόσιου κλειδιού για τον έλεγχο ταυτότητας κλειδιών.

Προετοιμασία μέσου εγκατάστασης

Το iso εγκατάστασης μπορεί να εκκινήσει στον υπολιγιστή προορισμού μέσω USB flash drive, optical disc ή δίκτυου με PXE: ακολουθήστε το κατάλληλο άρθρο για να προετοιμάσετε ένα μέσο εγκατάστασης από το επιλεγμένο iso.

Εκκίνηση του <<ζωντανού>> (live) συστήματος

Υποδείξτε την τρέχουσα συσκευή εκκίνησης προς αυτήν που διαθέτει το μέσο εγκατάστασης Arch Linux. Συνήθως επιτυγχάνεται πατώντας ένα πλήκτρο κατά τη φάση POST, όπως υποδεικνύεται στην οθόνη splash. Ανατρέξτε στο εγχειρίδιο της μητρικής πλακέτας σας για λεπτομέρειες.
Όταν εμφανιστεί το μενού φόρτωσης εκκίνησης του μέσου εγκατάστασης, επιλέξτε Arch Linux install medium και πατήστε Enter για να εισέλθετε στο περιβάλλον εγκατάστασης.
Συμβουλή: Η εικόνα εγκατάστασης χρησιμοποιεί systemd-boot για εκκίνηση σε λειτουργία UEFI και syslinux για εκκίνηση σε λειτουργία BIOS. Ανατρέξτε στο README.bootparams για μία λίστα boot parameters.
Θα συνδεθείτε στην πρώτη virtual console ως χρήστης root και θα εμφανιστεί το shell prompt Zsh.

Για να μεταβείτε σε διαφορετική κονσόλα — για παράδειγμα, για να δείτε αυτόν τον οδηγό με το Lynx παράλληλα με την εγκατάσταση — χρησιμοποιήστε το Alt + arrow shortcut. Για επεξεργαστείτε αρχεία διαμόρφωσης, mcedit(1), nano και vim είναι διαθέσιμα. Ανατρέξτε στο package.x86_64 για μια λίστα με τα πακέτα που περιλαμβάνονται στο μέσο εγκατάστασης.

Ορισμός διάταξης πληκτρολογίου

Το προεπιλεγμένο console keymap είναι US. Οι διαθέσιμες διατάξεις μπορούν να απαριθμηθουν με την εντολή:

# localectl list-keymaps

Για να τροποποιήσετε τη διάταξη, προσθέστε ένα αντίστοιχο όνομα αρχείου στο loadkeys(1), παραλείποντας τη διαδρομή και την επέκταση αρχείου. Για παράδειγμα, για να ορίσετε μια διάταξη πληκτρολογίου German, χρησιμοποιήστε την παρακάτω εντολή:

# loadkeys de-latin1

Τα Console fonts βρίσκονται στο /usr/share/kbd/consolefonts/ και μπορούν επίσης να ρυθμιστούν με το setfont(8), παραλείποντας το μονοπάτι και την επέκταση αρχείου. Για παράδειγμα, για την χρησιμοποίηση μίας από τις μεγαλύτερες γραμματοσειρές, κατάλληλη για οθόνες HiDPI, εκτελέστε την ακόλουθη εντολή:

# setfont ter-132b

Επαλήθευση της λειτουργίας εκκίνησης

Για να επαληθεύσετε τη λειτουργία εκκίνησης, ελέγξτε το UEFI bitness με την εντολή:

# cat /sys/firmware/efi/fw_platform_size

Εάν η εντολή επιστρέφει τον αριθμό 64, τότε το σύστημα εκκινείται σε λειτουργία UEFI και είναι 64-bit x64 UEFI. Εάν η εντολή δίνει τον αριθμό 32, το σύστημα εκκινείται σε λειτουργία UEFI, και ειδικότερα 32-bit IA32 UEFI. Αν και αυτή η λειτουργία υποστηρίζεται, ίσως περιορίσει τις δυνατότητες επιλογής boot loader, μόνο σε systemd-boot.

Σε περίπτωση που ο κατάλογος δεν υπάρχει, το σύστημα ίσως να εκκινεί σε BIOS (ή CSM). Εάν το σύστημα δεν ξεκίνησε στη λειτουργία που θέλετε (UEFI vs BIOS), ανατρέξτε στο εγχειρίδιο της μητρικής πλακέτας.

Σύνδεση στο διαδίκτυο

Για να ρυθμίσετε μια σύνδεση δικτύου, ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα:

Βεβαιωθείτε ότι το network interface σας εμφανίζεται και είναι ενεργοποιημένο, για παράδειγμα με ip-link(8):
```
# ip link
```
Για ασύρματα, βεβαιωθείτε ότι η ασύρματη κάρτα δεν είναι αποκλεισμένη με rfkill.
Σύνδεση στο δίκτυο:
- Ethernet — συνδέστε το καλώδιο.
- Wi-Fi — έλεγχος ταυτότητας στο ασύρματο δίκτυο χρησιμοποιώντας το iwctl.
Διαμορφώστε τη σύνδεση δικτύου σας:
- DHCP: η δυναμική διεύθυνση IP και η εκχώρηση διακομιστή DNS (παρέχονται από systemd-networkd και systemd-resolved) θα πρέπει να είναι έτοιμα για χρήση για τα wired και ασύρματο interfaces δικτύου.
Η σύνδεση μπορεί να επαληθευτεί με την εντολή ping:
```
# ping archlinux.org
```

Σημείωση: To iso εγκατάστασης έχει ενεργοποιήμενα τα services systemd-networkd.service, systemd-resolved.service και iwd.service. Αυτό δεν θα ισχύει για το εγκατεστημένο σύστημα.

Ενημέρωση του ρολογιού συστήματος

Σε live περιβάλλον, το systemd-timesyncd είναι ενεργοποιημένο ως προεπιλογή και η ώρα θα συγχρονιστεί αυτόματα όταν το σύστημα συνδεθεί με το διαδίκτυο.

Χρησιμοποιήστε το timedatectl(1) για να βεβαιωθείτε ότι το ρολόι συστήματος είναι ακριβές:

# timedatectl

Για να ελέγξετε την κατάσταση του service , χρησιμοποιήστε το timedatectl status.

Διαμόρφωση δίσκων (Partitioning)

Όταν αναγνωρίζονται από το live σύστημα, οι δίσκοι εκχωρούνται σε block device όπως για παραδειγμα /dev/sda, /dev/nvme0n1 ή /dev/mmcblk0. Για να προσδιορίσετε αυτές τις συσκευές, χρησιμοποιήστε lsblk ή fdisk.

# fdisk -l

Τα αποτελέσματα με κατάληξη σε rom, loop ή airootfs μπορούν να αγνοηθούν. Συσκευές mmcblk* με κατάληξη σε rpbm, boot0 και boot1 μπορούν να αγνοηθούν.

Τα ακόλουθα partitions απαιτούνται για μια επιλεγμένη συσκευή:

Ένα partition για το root directory /.
Για εκκίνηση σε λειτουργία UEFI: EFI system partition.

Εάν θέλετε να δημιουργήσετε stacked block devices για LVM, system encryption ή RAID, κάντε το τώρα.

Παράδειγμα διατάξεων

BIOS with MBR
Mount point	Partition	Partition type	Προτεινόμενο μέγεθος
`/mnt`	`/dev/sdX1`	Linux	Υπόλοιπος χώρος συσκευής
`[SWAP]`	`/dev/sdX2`	Linux swap	Περισσότερα από 512 MiB

UEFI with GPT
Mount point	Partition	Partition type	Suggested size
`/mnt/boot` ή `/mnt/efi`	`/dev/sdX1`	EFI system partition	Τουλάχιστον 300 MiB. Αν εγκατασταθούν πολλαπλοί πυρήνες, τότε όχι λιγότερο από 1 GiB.
`/mnt`	`/dev/sdX2`	Linux x86-64 root (/)	Υπόποιπος χώρος συστευής
`[SWAP]`	`/dev/sdX3`	Linux swap	Περισσότερα από 512 MiB

Δείτε επίσης Partitioning#Example layouts.

Σημείωση:

Χρησιμοποιήστε το fdisk ή το parted για να τροποποιήσετε τα partition tables, για παράδειγμα fdisk /dev/sdX.
Ο χώρος Swap μπορεί να ρυθμιστεί σε swap file για file systems που το υποστηρίζουν.

Διαμόρφωση των partitions

Μόλις δημιουργηθούν τα partitions, το καθένα πρέπει να διαμορφοθεί με ένα κατάλληλο file system. Για παράδειγμα, εάν το root partition είναι στο /dev/sdX1 και θα περιέχει το σύστημα αρχείων Ext4, εκτελέστε:

# mkfs.ext4 /dev/sdX1

Εάν δημιουργήσατε partition για swap, αρχικοποιήστε το με mkswap(8):

# mkswap /dev/sdX2
# swapon /dev/sdX2

Δείτε File systems#Create a file system για λεπτομέρειες.

Σημείωση: Για stacked block devices αντικαταστήστε το /dev/* _ partition με την κατάλληλη διαδρομή συσκευής block.

Προσάρτηση των partitions

Mount το root partition στο /mnt. Για παράδειγμα, εάν ο τόμος root είναι /dev/"root_partition":

# mount /dev/root_partition /mnt

Δημιουργήστε τυχόν υπόλοιπα σημεία προσάρτησης (όπως /mnt/efi) χρησιμοποιώντας το mkdir(1) και προσαρτήστε τα αντίστοιχα partition.

Το genfstab(8) θα εντοπίσει αργότερα τα προσαρτημένα partitions και το swap.

Εγκατάσταση βασικού συστήματος

Επιλογή των mirrors

Τα πακέτα που πρόκειται να εγκατασταθούν πρέπει να ληφθούν από mirror servers, τα οποία ορίζονται στο /etc/pacman.d/mirrorlist. Στο live σύστημα, μετά τη σύνδεση στο Διαδίκτυο, το reflector ενημερώνει τη λίστα καθρεφτών επιλέγοντας 70 πιο πρόσφατα συγχρονισμένα HTTPS mirrors και ταξινομώντας τους με τον ρυθμό λήψης. /etc/systemd/system/reflector.service

Όσο υψηλότερα τοποθετείται ένα mirror στη λίστα, τόσο μεγαλύτερη προτεραιότητα δίνεται κατά τη λήψη ενός πακέτου. Μπορεί να θέλετε να ελέγξετε το αρχείο για να δείτε εάν είναι ικανοποιητικό. Εάν δεν είναι, επεξεργαστείτε το αρχείο ανάλογα και μετακινήστε τους γεωγραφικά πιο κοντινούς καθρέφτες στην κορυφή της λίστας, αν και πρέπει να ληφθούν υπόψη και άλλα κριτήρια.

Αυτό το αρχείο θα αντιγραφεί αργότερα στο νέο σύστημα από το pacstrap, οπότε αξίζει να γίνει σωστό.

Εγκατάσταση <<ζωτικών>> πακέτων

Χρησιμοποιήστε το pacstrap(8) script για να εγκαταστήσετε τα πακέτα base, Linux kernel και firmware για κοινό υλικό:

# pacstrap -K /mnt base linux linux-firmware

Συμβουλή:

Μπορείτε να αντικαταστήσετε το linux με ένα πακέτο kernel της επιλογής σας, ή θα μπορούσατε να το παραλείψετε εντελώς κατά την εγκατάσταση σε container.
Θα μπορούσατε να παραλείψετε την εγκατάσταση του πακέτου firmware κατά την εγκατάσταση σε εικονική μηχανή ή container.

Το πακέτο base δεν περιλαμβάνει όλα τα εργαλεία από τη ζωντανή εγκατάσταση, επομένως η εγκατάσταση άλλων πακέτων μπορεί να είναι απαραίτητη για ένα πλήρως λειτουργικό βασικό σύστημα. Συγκεκριμένα, σκεφτείτε να εγκαταστήσετε:

userpace βοηθητικά προγράμματα για τη διαχείριση των file systems που θα χρησιμοποιηθούν στο σύστημα,
βοηθητικά προγράμματα για πρόσβαση σε partitions RAID ή LVM,
συγκεκριμένο firmware για άλλες συσκευές που δεν περιλαμβάνονται στο linux-firmware,
απαραίτητο λογισμικό για networking,
ένα text editor,
πακέτα για πρόσβαση στα εγχειρίαδια man και info: man-db, man-pages και texinfo.

Για να εγκαταστησετε άλλα πακέτα ή ομάδες πακέτων, προσθέστε τα ονόματα στην εντολή "pacstrap" παραπάνω (διαχωρισμένο με κενό διάστημα) ή χρησιμοποιήστε το pacman ενώ chroot στο νέο σύστημα. Για σύγκριση, τα πακέτα που είναι διαθέσιμα στο ζωντανό σύστημα μπορείτε να βρείτε στο package.x86_64.

Διαμόρφωση του συστήματος

Fstab

Δημιουργήστε ένα αρχείο fstab (χρησιμοποιήστε το -U ή το -L για να ορίσετε σύμφωνα με UUID ή ετικέτες, αντίστοιχα):

# genfstab -U /mnt >> /mnt/etc/fstab

Ελέγξτε το αρχείο /mnt/etc/fstab που προκύπτει και επεξεργαστείτε το σε περίπτωση σφαλμάτων.

Chroot

Change root στο καινουργιο σύστημα:

# arch-chroot /mnt

Ζώνη ώρας

Ορίστε το ζώνη ώρας:

# ln -sf /usr/share/zoneinfo/Region/City /etc/localtime

Εκτελέστε το hwclock(8) για να δημιουργήσετε /etc/adjtime:

# hwclock --systohc

Αυτή η εντολή προϋποθέτει ότι το ρολόι υλικού έχει ρυθμιστεί σε UTC. Για λεπτομέρειες, ανατρέξτε στο System time#Time standard.

Localization

Επεξεργαστείτε το /etc/locale.gen και αφαιρέστε το σχόλιο (uncomment) από το en_US.UTF-8 UTF-8 και άλλα απαραίτητα locales. Δημιουργήστε τις τοπικές ρυθμίσεις εκτελώντας:

# locale-gen

Δημιουργήστε το αρχείο locale.conf(5) και set the LANG variable ανάλογα:

/etc/locale.conf

LANG=en_US.UTF-8

Εάν ορίσετε τη διάταξη πληκτρολογίου, κάντε τις αλλαγές μόνιμες στο vconsole.conf(5):

/etc/vconsole.conf

KEYMAP=de-latin1

Network configuration

Δημιουργήστε το αρχείο hostname:

/etc/hostname

myhostname

Προσθέστε αντίστοιχες καταχωρήσεις στο hosts(5):

/etc/hosts

127.0.0.1	localhost
::1		localhost
127.0.1.1	myhostname.localdomain	myhostname

Εάν το σύστημα έχει μόνιμη διεύθυνση IP, θα πρέπει να χρησιμοποιείται αντί για 127.0.1.1.

Ολοκληρώστε το network configuration για το πρόσφατα εγκατεστημένο περιβάλλον, που περιλαμβάνει την εγκατάσταση του προτιμώμενου λογισμικού network management.

Initramfs

Η δημιουργία ενός νέου initramfs συνήθως δεν απαιτείται, επειδή το mkinitcpio εκτελέστηκε κατά την εγκατάσταση του πακέτου kernel με το pacstrap.

Για LVM, system encryption ή RAID, τροποποιήστε το mkinitcpio.conf(5) και αναδημιουργήστε την "εικόνα" initramfs:

# mkinitcpio -P

Root password

Ορίστε password για τον root (χρήστη):

# passwd

Εγκατάσταση του bootloader

Επιλέξτε και εγκαταστήστε έναν boot loader που μπορεί να ξεκινήσει το Linux. Εάν διαθέτετε CPU Intel ή AMD, ενεργοποιήστε επιπλέον τις ενημερώσεις microcode.

Reboot

Βγείτε από το περιβάλλον chroot πληκτρολογώντας exit ή πατώντας Ctrl + d.

Προαιρετικά, αποπροσαρτήστε με μη αυτόματο τρόπο όλα τα partitions με umount -R /mnt: αυτό επιτρέπει να παρατηρήσετε τυχόν "απασχολημένα" partitions και να εντοπίσετε την αιτία με το fuser(1).

Τέλος, επανεκκινήστε τον υπολογιστή πληκτρολογώντας reboot: τυχόν partitions που είναι ακόμα τοποθετημένα θα αποσυνδεθούν αυτόματα από το "systemd". Θυμηθείτε να καταργήσετε το μέσο εγκατάστασης και μετά να συνδεθείτε στο νέο σύστημα με τον λογαριασμό root.

Μετά την εγκατάσταση

Ανατρέξτε στο General recommendations για οδηγίες διαχείρισης συστήματος και post-installation οδηγίες (όπως ρύθμιση γραφικής διεπαφής χρήστη, ήχου ή επιφάνειας αφής(touchpad)).

Για μια λίστα εφαρμογών που μπορεί να σας ενδιαφέρουν, δείτε List of applications.

Διαμόρφωση του pacman

Επεξεργαστείτε το /etc/pacman.conf και διαμορφώστε τις επιλογές του pacman, ενεργοποιώντας επίσης όσα repositories χρειάζεστε.

Δείτε το Pacman και το Official repositories για λεπτομέρειες.

Ενημέρωση συστήματος

Σε αυτό το σημείο πρέπει να ενημερώσετε το σύστημά σας.

Δείτε το Upgrading packages για οδηγίες.

Προσθήκη χρήστη

Τέλος, προσθέστε έναν κανονικό χρήστη όπως περιγράφεται στο User management.